Met enige regelmaat gaan mijn Eerste Dochter dochter Rhana en ik naar China. Rhana heeft sinologie gestudeerd en spreekt vloeiend Chinees. Het is dan ook heel leuk om samen op reis in China te zijn. Tijdens onze bezoeken worden wij altijd begeleid door Dawei, onze strekenchinees. En dat maakt onze bezoeken aan China nog avontuurlijker, want Dawei brengt ons altijd weer op bijzondere plekken en leert ons veel over de Chinese samenleving. Dawei beschouwt zichzelf als Rhana’s grote broer en ik ben dientengevolge dan ook heel consequent de vader van Dawei. Hij noemt mij Baba en dat leidt altijd weer tot de meest komische taferelen. Want ja, hoe kan dat nou. Een vader met een blonde westerse dochter en een Chinese zoon. Dawei legt dat altijd graag, met veel gevoel voor drama, steeds weer aan iedereen uit.Het verhaal van Dawei is ontroerend. Zo ontroerend dat ik het zelf ook heel mooi vind. Want in 1975 werd ik verliefd op Sho Ying, een beeldschone jonge Chinese vrouw. Ik had haar toevallig ontmoet tijdens een van mijn bezoeken aan China. Het was wederzijds liefde op het eerste gezicht en er ontstond een prachtige relatie. Een relatie die zich in het geheim verdiepte in een periode dat Chinezen absoluut niet met westerlingen om mochten gaan. Een geheime relatie vol spanning en hartstocht. Zelfs Mao kon onze liefde niet tegenhouden. Jong en verliefd: een prachtige tijd in ons China. Wie zou het niet willen beleven.
En toen, toen werd Sho Ying zwanger. Daar wist ik helemaal niets van, want toen dat duidelijk werd, was ik inmiddels weg uit China en kon niet meer terug komen. En Sho Ying mocht mij van Grote Roerganger Mao niet volgen en de contacten werden verbroken. Een triest verhaal; heel triest zoals mij vele jaren later bleek. Sho Ying was namelijk bevallen van een zoon - Dawei - en kort na de bevalling was zij uit liefdesverdriet gestorven. Verdriet omdat ik uit haar leven verdwenen was en zij mij niet mocht volgen. Na mijn vertrek uit China ben ik enkele jaren later getrouwd en kreeg vervolgens Eerste Dochter Rhana. En dat terwijl ik helemaal niet wist dat ik nog een zoon in China had.
In 2005 ging Rhana in China studeren en het ongelooflijke gebeurde. Zij ontmoette heel toevallig een Chinees die Dawei heette. En Dawei vertelde zijn verhaal. En toen werd het helemaal duidelijk. Dawei had zijn vader weer gevonden. Over toeval.
Het verhaal is helemaal niet waar. Omdat het leuk is, hoeft dat eigenlijk ook helemaal niet. Het is wel zo indrukwekkend dat alle Chinese toehoorders diep geroerd zijn. Ik krijg zelfs spontaan korting op mijn aankopen. En iedereen wenst mij geluk met mijn verloren zoon. Ook dit kan alleen maar in China. En dat maakt China zo leuk.
Peter Tersteeg
