Mao's brave jongens

Ze komen uit het grijze, Chinese achterland. Sjofele figuren met hun slechte kapsels, goedkope, afgetrapte schoenen en shabby pakken. Ze komen met grote sommen geld naar het bruisende Macao, het Las Vegas van het Verre Oosten. Ze voelen zich gelukkig met hun grote geld. Ze zijn gekomen om te gokken. Maar ze verliezen. Natuurlijk verliezen ze.

Het ergste is echter, dat zij gegokt hebben met overheidsgeld. Honderden miljoenen, misschien zelfs wel miljarden aan publiek geld zijn op die manier vergokt door Mao's brave jongens. Onbegrijpelijk hoe burgemeesters, partijbonzen, hoge politiefunctionarissen, maar ook simpele kassiers van staatsbedrijven zich aan deze praktijken te buiten kunnen gaan. Over managerial control ! De Staat heeft maatregelen genomen door het drastisch beperken van de visa voor bezoeken aan Macao. Daarnaast zijn vele officials tot zware gevangenisstraffen veroordeeld en sommigen zijn geëxecuteerd. Ook hebben er veel zelfmoord gepleegd.

Sinds 1949 is gokken – naast opium en prostitutie - in China officieel verboden. Het is daarentegen legaal in de voormalige Portugese kolonie en het is de pure zuurstof geweest voor de ontwikkeling van Macao. Door de overheidsmaatregelen gericht op het terugdringen van deze excessen wordt de economie van Macao nu zwaar getroffen. De gokindustrie droeg immers voor ca 80 % bij aan de belastinginkomsten van Macao. De luxueuze winkels staan leeg en de prestigieuze appartements- en hotelgebouwen staan half afgebouwd.

Voor ons allemaal niet zo goed te snappen dat dit allemaal maar zo kan. Maar wat doen wij in het Westen ook weer met de bankiers die verantwoordelijk zijn voor het verdampen van honderden miljarden als gevolg van falend management ?

Peter Tersteeg

* illustratie van Liu Wei